میز نفت | روز پنج شنبه، جلسه ۱۸۱ اوپک در حالی برگزار شد که آخرین جلسه اوپکی بیژن زنگنه بود؛ پس از پایان این جلسه، رسانه رسمی وزارت نفت و البته رسانه‌های همسو، محتوای جلسه را به شکلی رسانه‌ای کردند که در نوع خود جالب بود؛ همه گزارش‌ها و خبرهای منتشر شده در این باره، این نکته را به اذهان متبادر می سازد که اعضای اوپک در این جلسه، دچار بحران عاطفی شده و به غم بزرگی مبتلا شده‌اند که چگونه با خلا وزیر نفت ایران از پیچ‌های سخت عبور کنند؟!

برای متناظر سازی این مفهوم، پیام‌های برخی وزرای نفت کشورهای عضو منتشر شد که با مهندسی کردن آن، قرار بود این موضوع القا شود که اوپک از نظر اعضایش، بزرگترین سرمایه خود را از دست داده است! اما دیروز در جلسه چه اتفاقی رخ داد؟ چند روز پیش از برگزاری جلسه، دبیرخانه اوپک با علم به اینکه این آخرین حضور زنگنه در جلسات سازمان کشورهای صادرکننده نفت است، طبق رسم همیشگی خود که برای سایر وزرا نیز انجام داده، نماهنگی را با تصاویر قدیمی حضور وزیر نفت ایران در اوپک تهیه کرده و در برنامه اعلامی به اعضا، اعلام می‌کند به مناسبت پایان حضور ۱۶ ساله زنگنه در اوپک، نماهنگی از او در ابتدای جلسه پخش می‌شود.

با اعلام این برنامه، وزارت نفت متنی برای سخنرانی زنگنه آماده می‌کند که باید آن را در جلسه قرائت می‌کرد؛ زنگنه هم در این متن، از تک تک اعضای اوپک و با اسم بردن از آن‌ها  تشکر کرد. پس از پایان قرائت متن زنگنه، تعدادی از اعضای جلسه هم در پاسخ به تشکر و قدردانی زنگنه از آن‌ها، به رسم رایج از او تشکر و در نهایت با وی خداحافظی می‌کنند.

این تمام اتفاقی بود که در جلسه اوپک رخ داده است اما جریان رسانه‌ای طرفدار زنگنه، با شانتاژ و فرافکنی علاقه بسیاری داشت در روزهای پایانی وزارت او، از ژنرال چهره‌ای بتراشد که با نبودنش، نه تنها به جمهوری اسلامی ایران ضربه مهلکی وارد می‌شود، بلکه اوپک هم به روز سیاه خواهد نشست. البته اگر چنین بود، پس از پایان سلطنت ۲۵ ساله زکی یمانی و ۲۱ ساله علی النعیمی در اوپک، قطعا این سازمان نابود می‌شد!